12 nov

Een kwartier te laat komen we aan bij het ziekenhuis maar een kwartier te laat is hier nog steeds mooi, heel mooi op tijd. Afspraken op tijd is not done hier, soms is het ook echt onmogelijk omdat je vast zit in het verkeer en dan kan je weleens zomaar een tijd stilstaan!!!

We komen terecht op een thee ceremonie??? We begrijpen er niets van! Een canadeese lady wordt in het zonnetje gezet omdat zij het vrijwilligershuis heeft gesponseerd. De directie is nog niet aanwezig maar er wordt toch begonnen. We begrijpen nog steeds niet waarom wij hier bij zijn! Even later komt er een groep mannen binnen, er wordt gebuigd, handen worden gevouwen en geknikt, vrijwilligers snellen van de banken om plaats te komen voor deze heren. Er gaat een lichtje branden dit is vast de directeur met zijn gevolg! En de ceremonie , echt waar begint opnieuw. Sommige aanwezige vertonen een totaal ander gedrag en overal is nu een glimlach op de gezichten aanwezig, wat een toneelstuk!!!!! Dan is er een hoop gedoe over de volgorde van namen wat , zo begrijpen we later,te maken heeft met de mate van belangrijkheid. Wat een stel kinderen en wat een haantjes gedrag, echt heel lachwekkend. De vrijwilligster die de namen voorlas werd naar haar plaats gestuurd en mocht niet meer verder gaan, Echt heel beschamend!!!!! Na de ceremonie stelde Dr Prakash ons voor aan de directeur, ook Deepak en zijn vriend stonden hier bij. We dachten even dat we zijn voeten moesten kussen maar dat viel gelukkig mee! Hij vertelde ons dat wij één van de komende dagen welkom zijn op zijn kamer om de zaken te bespreken. En weg was Meneer de Directeur!!! Deepok en zijn vriend hadden intussen het nodige netwerken gedaan! In de auto op de weg terug vertelde ze ons hoe de vork in de steel zat, er is een hoop politiek in het spel.