11 en 12 november

Met een busje vol verschillende nationaliteiten( Engels, Japan, Zimwabbe, Nepali, Nederlands)vertrekken we naar Noma Bouddha. De reis er naar toe was indrukwekkend dachten wij maar het 'beste'' moest nog komen.Waneer wij echt de berg opgingen stopte de echte weg en werden wij flink door elkaar geschud. De lokaalbussen razende voorbij totoaal volgeladen en op het dak zaten er minstens evenveel!!!!

Het laatse stuk hebben we gewandeld en genoten van het uitzicht en flink moeten werken om 'op'te komen. maar onze inspanning werd beloond! We kwamen bij een luxe en prachtig resort met schattige huisjes. Samen met mankumari en haar jongens deelde wij een huisje. Heerlijk even genieten van luxe!!!! na de lunch zijn we naar het klooster gelopen . De kinderen die bij ons waren huppelde langs ons heen en we genoten van alles wat we zagen. Hoe dichter bij het klooster hoe meer gebeds vlaggetjes.

We kwamen ook langs omgevallen stoelen, er werd ons verteld dat de Boeddisten zittend worden opgebaard zodat ze al in de richting zitten van waar ze heen zullen gaan. later worden ze verbrand en in een 'doosje' gestopt en dan begraven.( tenminste alles we alles goed hebben begrepen) Hoe dichter bij het klooster hoe duidelijker de mantra's klonken. Het was prachtig, glimmende tempelpunten/torens en veel kleine ondeugende monniken. Helaas konden we niet lang blijven omdat het snel donker zou worden en wij veel kleintjes bij ons hadden.

na een gezellige avond stonden we vroeg op om een mooie rustige wandeling te kunnen maken. na het onbijt zijn we vertrokken samen met Mankumari, die haar ouders ging bezoeken. We hadden om 13.00u een afspraak in het hospital met de directeur. Het vetrek duurde heel lang maar doen we eindelijk op pad waren ging het voorspoedig. Plannen, daar hebben ze hier echt nooit van gehoord, ze leven echt heel MINDFULLNESS!!!! Op het moment van vetrek, hoe en wat wie nu eigenlijk doen verder? Uiteindelijk met een bijna lege bus terug, de berg af.