Hai koffie bij het consulaat en ........
7 november.
Op bezoek bij Kari van het Nederlands consulaat, we werdendoor haar officieel welkom geheten in Nepal, Een vriendelijke energieke en cordatevrouw met heel veel vragen,het leek in eerste instantie wel een verhoor! In korte tijd werd duidelijk wat ze er mee wilde bereiken..... over tot een geweldig onmoeting met Kari als mens.. Een echte persoonlijkheid met heel veel levenswijsheid en.... ze laat zich het (yak)kaas niet van haar brood eten,door niemand! Zij is niet alleen iemand die veel weet over Nepal en de gang van zaken hier maar ook heel veel op allerei gebied van alle nederlanders die hier werkenn en voor langere tijd verblijven. Kari woont al 23 jaar in Nepal en is echt verliefd op het land. We krijgen van haar een adres van een man die ons verder kan helpen om het werk in het Kant Hospital verder inhoud te geven. Met eerst nog een foto voor het bord van het consulaat een twee dikke knuffels verlaten we vrolijk het consulaat om met Mankumari inkopen te gaan doen voor het naderende festival Tihar.
Mankumari had haar schoonzus meegenomen en met zijn vieren vertrokken we naar Indra Chowk, een wijk in Kathmandu, een shopping paradijs. We begonnen met koffie op een dakterras van rockcafe. Voor de dames een echt uitje want zonder westerse vrouwen of hun mannen is dit not done voor vrouwen uit Nepal!!!!!We wilde de verjaardag van jesse vieren maar helaas geen appeltaart. Dit gaan we na afloop doen in het westerse Summit Hotel.
We komen ogen te kort in de smalle straten waar dan ook nog een scooters rijden. Mankumari brengt ons naar winkels waar wij dekens en mutsen voor het ziekenhuis kunnen kopen. Ondertussen zien en vinden we van alles voor thuis. Bepakt en bezakt laten we ons naar het Summit brengen waar de rest van Makumaris's familie aansluit. Uit volle borst zingen we voor de jarige Jesse lang zal hij leven, en smullen van de oerhollandse appeltaart met ijs en slagroom.
Die avond gaan we met Rianne en Katrinnaar een film bij Moks. De film heet Sari War, een film over vrouwen die op verschillende manieren laten zien hoe ze de oorlog hebben beleefd en hun eigen rol hierin. Een heftige film die de eetlust liet verminderen!
8 november
Vandaag een rust dag ingelast, even weg uit de drukte en de stof van Kathmandu. Samen met Katrin en haar hond, Butterscot maken we een prachtige wandeling langs de rivier en door de velden. De bevolking is op het land aan het werk enn iedereen van jong tot oud helpt mee. Vrouwen en kinderen wassen hun kleding, mannen wassen hun eigen kleding(Bo en Kees misschien voor jullie een optie?) Maar er zijn ook vrouwen,mannen en kinderen zichzelf aan wassen dus de rivier is een bedrijvige plek. Halverwege steken wij de rivier over en lopen over een hangbrug richting een prachtige tuin waar wij lunchen. Met de taxi terug waar wij onszelf heerlijk laten verwennen met pedicure en manicure. Want vooral onze voeten kunnen na drie weken Nepal wel wat ondersteuning en zorg gebruiken.
Die avond eten we bij Rianne en ons consulaat is ook van de partij. We hebben even heel Nederlands twee flessen wijn geleegd. En met Kari gesproken over een mogelijk groot pakket wat wij naar Nederland willen sturen( zonder al te veel hobbels Bo!!!!!)
9 november
Naar het Tiom laura Home om de timmerman te ontmoeten die de meubeltjes voor het huis gaat maken, Mankumari gaat mee als tolk en dat is maar goed ook want wat wordt hier veel onderhandeld en gekletst voordat je uiteindelijk een besluit kan maken. Er worden 8 tafeltjes besteld en de timmerman probeert er een aantal af te hebben voordat wij naar Nederland terug gaan. Helma blijft in het huis om met de kinderen de verven en te kleuren Mieke heeft een gesprek met Deepok om de mogelijkheden voor verdere hulp aan het ziekenhuis te bespreken.
10 november
Vandaag heerlijk gewerkt in het Tiom Laura huis en ze hebben ons de dansjes voor het feest laten zien.Die avond eten we weer eens in @ Home en genieten van rust, Helma heel diep en snel.
Het is nu zondag 11 november en we gaan strak voor een nachtje naar een klooster, de foto zetten we er later op! tot ziens maar weer
Reacties
Reacties
Leuk al die verhalen.
Jan Stap, die bij ons woont (maar zo heet hij niet, hij heeft voor jouw gecollecteerd) vraagt iedere keer naar je. Ik zal hem één en ander vertellen.
groetjes,
Ton en Margriet
lieve Mieke, Tjeerd heeft mij alle verhalen voorgelezen en ik heb erg genoten ervan. Vanmiddag ben ik bij Tjeerd en Emma, eng met de rolstoel, in Zoeterwoude is alles naar wens, maar ik mis je wel. Ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt en zo behulpzaam bent voor andere. De taxi's zal je wel missen in Nederland.
Heel veel plezier de komende weken en tot gauw.
Liefs An
Lieve Mieke, vandaag even bij gelezen. Wat een ervaring en een emoties.
Geniet er maar van groetjes van ons uit Maassluis
Lieve Mieke en Helma
Ik volg jullie helemaal maar nu pas een eerste reactie. Wat een geweldige tijd zal dit voor je zijn Mieke! Wat een bijzondere dingen maken jullie mee. Je rode neus en de lach op het kindergezichtje moet je een enorm blij en warm gevoel geven. Geniet en een dikke knuffel:-)
Hallo Helma en Mieke,
Ik wens jullie veel plezier en alle goeds verder en zo te lezen lukt het goed! Dikke knuffel van Nynke
Hoi Helma en Mieke.
Wat een MOOIE fOTOS, MOOIE KINDJES en wat doen
jullie toch een MOOI WERK daar.
Morgen gaan de kaarsjes aan hoor!
XX Anny
Hoi Mieke en Helma,
Net weer even de laatste verhalen gelezen....
Geweldige verhalen en heel bijzonder om te lezen wat jullie allemaal meemaken!!!
Heel veel plezier en mooie momenten nog!!!
Liefs Mariska
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}